Deel 3, we gaan op reis en nemen mee....

De dag die we wisten dat ging komen, is nu dan hier. Gedoucht en wel schrijven we deze blog op onze laatste avond in Heartlands. Morgenochtend gaan we op reis. Maar wat we zeker mee gaan nemen is de supermooie ervaring die we hier gehad hebben en alle warme herinneringen aan de kinderen en werknemers hier!

Om deze blog toch een beetje in chronologische volgorde te houden, nemen we jullie eerst mee terug naar ons weekendje Stellenbosch. Samen met Carmen, onze Zwitserse huisgenote/mede-volunteer, hebben we Jonkershoek bezocht. Hier hebben we een supermooie wandeling gemaakt naar twee watervallen. Én, uiteraard, hebben we hier ook in en onder gezwommen. Vinkje op de bucketlist! Door de enorme droogte hier zijn de watervallen niet zo groot als normaal, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Nadat we de 10km gravelroad hadden overleefd, dropte Carmen ons bij het hostel in Stellenbosch. Zwembadje erbij, niet verkeerd allemaal.

Next day, party time! Hantzen werd 22 en dat moest natuurlijk gevierd worden. In het centrum van Stellenbosch werd snel een lekker taartje gescoord en met ons gevonden vuurwerk-sterretje was het feestmaal compleet. Daarna hebben we lekker door het stadje gelopen en, hoe kan het ook anders in een wijngebied, eindigden we met een heerlijke winetasting. ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest en was het een verjaardag die ons allebei voor altijd bij zal blijven!

Zondagochtend hebben Rick en Lyanne ons opgepikt vanuit Stellenbosch en zijn we gaan touren! We reden de prachtige Bainskloofpas door de bergen tussen Paarl en Worchester. Iedere bocht bracht weer een nieuwe supermooie kijk op de natuur en op de bergen. Echt een hele gave rondrit!

Maandagochtend, 5.00u en de wekker ging al. Vandaag gaan we met Carmen en twee kindjes mee naar het ‘grote’ ziekenhuis in Kaapstad. Omdat in Zuid-Afrika de poliklinieken in ziekenhuizen werken met ‘first come, first serve’ moesten we op tijd weg. Heel gek dat je hier niet gewoon een afspraak maakt, maar met een beetje pech zo 5-6uur zit te wachten. De rit naar het ziekenhuis toe was al een hele belevenis. Het verkeer naar Cape Town in de ochtendspits is wel heel bizar. Taxibusjes die zo van baan wisselen, zonder ook maar 1x in de spiegels te kijken of het zelf creëeren van extra rijbanen (want waarom zou je de vluchtstrook niet standaard gebruiken?). Aangekomen in het ziekenhuis viel het wachten gelukkig mee. Maar zoals wel vaker, liep de dag anders dan gepland. Één van onze kindjes werd ziek, heel ziek, waardoor we op de spoed belandden. Een hele ervaring om hier te zitten en te zien hoe relaxed de dokters zijn, ondanks een enorme drukte. Wachten wachten wachten, en uiteindelijk om 15.30u zonder kindje naar huis... Een uitputtende dag, maar wel een ervaring rijker!

Om afscheid te nemen van Rick en Lyanne kwamen ze afgelopen dinsdagavond pannenkoeken bij ons eten. Een hele gezellige avond, waarbij we het er allemaal over eens waren dat de weekenden heel wat saaier waren geweest als we elkaar niet ontmoet hadden. Wat hebben we leuke dagen gehad samen en wat gaan we ze missen! Dat wordt zeker een reünie in Nederland.
En dan. De laatste werkdagen. De tijd is echt voorbij gevlogen. We hebben echt een prachtige tijd hier gehad en hele mooie ervaringen mogen opdoen. Ervaringen die we niet snel meer zullen vergeten. Daarnaast hebben we mogen samenwerken met hele toegewijde carers, enthousiaste vrijwilligers en andere werknemers hier. Verder hebben we met de kindjes kunnen spelen en hebben we ze vooruit zien gaan in hun ontwikkeling. Het zal de komende dagen best even gek zijn om ze niet meer te zien! We hebben afscheid genomen met zelfgemaakte appelflappen.

We gaan nu op voor deel 3 van ons avontuur, we gaan op rondreis. Met een rugzak vol spullen, maar zeker ook gevuld met een topervaring als volunteer in Heartlands!

Liefs!